Metody eksperymentalne – terapia genowa

Komórki nowotworowe to komórki o nieprawidłowym kodzie genetycznym. Teoretycznie schorzenie takie można byłoby leczy? kompensując brak uszkodzonego genu lub genów przez wprowadzenie prawidłowych genów do komórek pacjenta. Jednak w niektórych schorzeniach wielogenowych (np. w nowotworach) dochodzi do mutacji tak wielu genów, że ich korekta wydaje si?nieosiągalna. Zamiast naprawia?wadliwie działające geny, próbuje si?więc wybiórczo eliminowa?uszkodzone komórki.

Terapia genowa obecnie polega na wprowadzeniu za pomoc?specjalnego nośnika (wektora) do komórek nowotworu odpowiednio spreparowanego kodu genetycznego, który ma za zadanie zaprogramowa?je np. na:
– „popełnienie samobójstwa”,
– wytwarzanie w połaczeniu z dodatkowym lekiem toksyn zabijających sąsiednie komórki nowotworu,
– zaprzestanie namnażania si?
– spowodowanie, by komórki nowotworu stały si?łatwo rozpoznawalnym celem dla systemu odpornościowego pacjenta.

Genoterapi?stosuje si?do tej pory w nowotworach takiego typu jak: glejak wielopostaciowy, rak nerki, okrężnicy gruczołu piersiowego, krokowego, rak płuc i czerniak.

Typy terapii genowych

– ex vivo: gdzie komórki pobiera si?z organizmu, wprowadza w nie dzięki wektorowi odpowieni kod DNA, a następnie zmodyfikowane komórki wprowadza si?z powrotem do organizmu pacjenta (metoda ta szczególnie dobrze sprawdza si?w odniesieniu do komórek krwi – jako że łatwo jest je pobra?i wprowadzi?na powrót do organizmu; 3/4 terapii dokonuje si?t?metod?,
– in situ: wektor umieszcza si?bezpośredniow w chorej tkance, np. wstrzykuje si?wirusy w guz nowotworowy.
– in vivo: terapeutyczny gen wprowadza si?do krwiobiegu za pomoc?wektora. Metoda ta wydaje si?by?bezpieczniejsza i skuteczniejsza. Skuteczność jej zależy od tego, czy nowo wprowadzony gen jest aktywny, tzn. czy zachodzi jego transkrypcja i to w dostatecznym natężeniu i czy działa on wystarczająco długo, aby uzyska?efekt terapeutyczny.

Wektory

Najczęściej wykorzystywanym nośnikiem s?wirusy. Modyfikuje si?je tak by:
– nie powodowały choroby, któr?zwykle wywołuj?
– nie namnażały si?nadmiernie w organizmie chorego,
– przenosiły geny jedynie do komórek nowotworu, omijając zdrowe komórki (wirusy s?tak spreparowane, by przenosiły geny wyłącznie do komórek, które udegaj?podziałom; jako że komórki mózgu nie dziel?si? jedynym celem wirusa pozostaj?komórki nowotworu).

Jak dotąd jako wektory wykorzystuje si?retrowirusy (należące do wirusów RNA, około 60% terapii korzysta z tego rodzaju wektorów), adenowirusy, reowirusy i inne (jak np. Herpes simplex); ponadto trwaj?badania nad stworzeniem innych ni?wirusowe wektorów.

Przykładowo wirus Herpes jest dobrym nośnikiem poniewa?łatwo i szybko wnika do ludzkich komórek, jest wystarczająco duży, by przenosi?dużą liczb?zadanych genów i łatwo wplata przenoszony kod DNA do kodu komórki, któr?atakuje. Wad?jest to, że wirus ten może spowodowa?zapalenie mózgu, jeśli pozwoli mu si?bez ogranicze?mnoży? Dlatego te?wirus ten modyfikuje si?tak, by móg?si?namnaża?jedynie w komórkach podlegających podziałowi – czyli nowotworowych.

Zobacz tabel?/a> opisując?typy wektorów.

Przykładowe metody terapii

– w budowie –

dodano/zmieniono: 18.8.113 ; przez: moto_kate; źródło: http://www.resmedica.pl/nowotwory3.html,
http://www.biologia.pl/artykuly/terapia_genowa.phtml;
konsultacja merytoryczna: –