The Lancet Oncology, Tom 10, Wydanie 5, Strony 459 - 466, Maj 2009
Wpływ radioterapii z jednoczesnym i wspomagającym temozolomide kontra sama radioterapia na przeżywalność w przypadku glioblastoma w losowej próbie III fazy badania klinicznego: 5 letnia analiza badania klinicznego EORTC-NCIC
tłumaczanie z:
http://www.thelancet.com/journals/lanon ... 7/fulltext
Dr Roger Stupp MD a Corresponding AuthorEmail Address, Monika E Hegi PhD a, Warren P Mason MD b, Martin J van den Bent MD c, Martin JB Taphoorn d, Robert C Janzer MD a, Samuel K Ludwin MD e, Anouk Allgeier PhD f, Barbara Fisher MD g, Karl Belanger MD h, Peter Hau MD i, Alba A Brandes MD j, Johanna Gijtenbeek MD k, Christine Marosi MD l, Charles J Vecht MD c, Karima Mokhtari PhD m, Pieter Wesseling MD k, Salvador Villa MD n, Elizabeth Eisenhauer MD o, Thierry Gorlia MSc f, Michael Weller MD p, Denis Lacombe MD f, J Gregory Cairncross MD q, René-Olivier Mirimanoff MD a, on behalf of the European Organisation for Research and Treatment of Cancer Brain Tumour and Radiation Oncology Groupsthe National Cancer Institute of Canada Clinical Trials Group
Streszczenie
Tło
W 2004 doniesiono na temat wyników z losowej próby fazy III badania klinicznego przeprowadzonego przez the European Organisation for Research, Treatment of Cancer (EORTC) oraz National Cancer Institute of Canada Clinical Trials Group (NCIC), która dała informacje o poprawionej 2 letniej medianie przeżywalności dla pacjentów z glioblastoma leczonych wspomagającym temozolomide oraz jednoczesnym temozolomide i radioterapią. Obecnie donosimy na temat ostatecznych wyników wraz z uaktualnieniem danych na temat mediany dłuższej niż 5 lat.
Metody
Dorośli pacjenci ze świeżo zdiagnozowanym glioblastoma zostali losowo przydzieleni do grup które albo otrzymywały standardową radioterapię lub radioterapię wraz z jednoczesnym temozolomide po których następowało podawanie 6 cyklów wspomagającego temozolomide. Poziom metylacji promotora metylotransferazy metyloguaniny (methyl-guanine methyl transferase), MGMT, został zdeterminowany wstecznie na podstawie tkanki guza 206 pacjentów. Głównym punktem docelowym była całkowita przeżywalność. Analizy były prowadzone z intencją wyleczenia. Badanie te jest zarejestrowane na Clinicaltrials.gov, pod numerem NCT00006353.
Ustalenia
W okresie od 17 sierpnia 2000 a 22 marcem 2002, 573 pacjentów zostało przydzielonych do terapii. 278 (97%) z 286 pacjentów zostało przydzielonych do grupy samej radioterapii, a 254 (89%) z 287 pacjentów z grupy terapii kombinowanej z temozolomide zmarło podczas 5 lat uzupełnienia. Całkowita przeżywalność wyniosła 27•2% (95% CI 22•2—32•5) 2 lata, 16•0% (12•0—20•6) 3 lata, 12•1% (8•5—16•4) 4 lata, oraz 9•8% (6•4—14•0) 5 lat przeciwko grupie z samą radioterapią 10•9% (7•6—14•8), 4•4% (2•4—7•2), 3•0% (1•4—5•7) i 1•9% (0•6—4•4) (współczynnik ryzyka 0•6, 95% CI 0•5—0•7; p<0•0001). Korzyść z terapii kombinowanej został odnotowany we wszystkich prognostycznych podgrupach, włączając pacjentów w wieku 60 - 70 lat. Metylacja promotora MGMT była najsilniejszym prognostykiem korzyści ze stosowania chemioterapii temozolomid.
Interpretacja
Korzyści ze wspomagającego temozolomide z radioterapią trwały przez okres 5 lat od uzupełnienia. Kilku pacjentów znajdujących się w korzystnych kategoriach prognostycznych przeżyli dłużej niż 5 lat. Status metylacja MGMT identyfikuję pacjentów którzy najprawdopodobniej będą mieć korzysc z dodania do terapii temozolomide.
Fundatorzy
EORTC, NCIC, Nélia and Amadeo Barletta Foundation, Schering-Plough.