Glejak wielopostaciowy, GBM - diagnoza, leczenie, nowości

[Crono5]

Wpływ hiperglikemii na przeżycie wśród pacjentów z glioblastoma multiforme

tłumaczenie z:
http://www.asco.org/ASCO/Abstracts+%26+ ... ctID=33586

R. L. Derr, X. Ye, M. Islas, S. Desideri, S. A. Grossman

PRZESŁANKI: Steroidowo indukowana hiperglikemia rzadko jest kontrolowana u pacjentów z glioblastoma multiforme (GBM) dopóki ostre komplikacje hiperglikemii się nie objawią; jakkolwiek badania epidemiologiczne oraz laboratoryjne sugerują, że hiperinsulemia i/lub hiperglikemia mogą promować wzrost guza. Naszym celem było oszacowanie czy hiperglikemia była skojarzona ze zmniejszoną przeżywalnością wśród pacjentów z GMB.


METODY: 191 pacjentów z nowo zdiagnozowanym GBM zostało przydzielonych na podstawie podobnych kryteriów doboru w latach 1999 i 2005 do badan klinicznych New Approaches to Brain Tumor Therapy CNS Consortium, przed standardowym użęciem temozolomidu. 123 pacjentów (64%) miało zaraz po przydzieleniu do badań aż do zgonu mierzony co 2 miesiące przez okres co najmniej 6 miesięcy poziom glukozy oraz zapisywaną wielkość dawki glikokortykoidu. Dla każdego badanego, wartości średnie glukozy oraz glikokortykoidu były obliczane ze wszystkich dostępnych wyników po oszacowaniu każdej wielkości według ilości dni pomiędzy bieżącymi badaniami a następnymi lub okresem cenzornym (?). Podstawowym wynikiem było przeżycie.

WYNIKI: Średnia wieku wynosiła 55.7 lat (SD 11.2 lat). Średnia mediana dawki glikokortykoidu podawanej pacjentom wynosiła 5mg/dzień (w przedziale od 0 do 54mg) dexamethasonu lub odpowiednika. Średnia mediana poziomu glukozy wynosiła 110mg/dl (w przedziale od 65 do 459 mg/dl) a u 41 pacjentów (21%) główny poziom glukozy >140mg/d (odcięcie nietolerancji glukozy) Mediana przeżycia była dłuższa u pacjentów z głównym poziomem glukozy <140mg/dl niż u tych z poziomem większym od 140 (372 przeciw 230 dni, p-0.005) Po określeniu, wieku, płci, rasy, skali sprawności Karnofsky'ego, oraz głównej dawki glikokortykoidu, każdy wzrost 10mg/dl głównego poziomu glukozy był skojarzony z 3% wzrostem ryzyka śmierci (95%, Cl: 0%-6%, p=0.034)


WNIOSKI: W grupie pacjentów z GBM który znajdowali się w górnej części skali sprawności, hiperglikemia była skojarzona z krótszym przeżyciem, po analizie występowania czynników zakłóceniowych. Dodatkowe badania są potrzebne w celu zdeterminowania czy intensywna kontrola hiperglikemii spowodowana glikokortykoidami u pacjentów z GBM poprawia przeżywalność.