Glejak wielopostaciowy, GBM - diagnoza, leczenie, nowości

[malutka]

Lekarz:Jakim cudem Ty jeszcze zyjesz?
Ja:No bo sie uparlam i tyle.
Lekaz:No ale dziewczyno, Ty widzisz swoje wyniki?!
Ja:No widze.Ale...
Lekarz:Nie ma żadnego ale!!
Ja:Ale jak ja sie upre to nie ma sily!
Lekarz:Jest wrzesien a dawalismy ci czas do kwietnia??!! Wiec co Ty robisz??
Ja:Zyje i kocham
Lekarz:Tylko potem mi nie narzekaj ze sie zle czujesz...!

ale ja i tak mam to w dupie (przepraszam za okreslenie)

[Mariusz]

No i bardzo dobre określenie Szkoda jednak, że musisz rozmawiać z takim bucem...

[moto_kate]

Przeciętny weterynarz ma lepsze podejście do pacjenta.

[irena]

We Wrocławiu pytam lekarza o dalsze leczenie brata, lekarz na to:dalszego leczenia nie ma, brat pani umiera

[Sniezynka]

Lekarz 'na pocieszenie' chyba, po pierwszej operacji i w trakcie radioterapii: "Niech Pani na to spojrzy z innej strony. Przeciez maz mogl zginac w wypadku.."

[Ja]

ja pamiętam do dzisiaj słowa:

"co pan robi na neurochirurgii? pana tutaj nie powinno być" (chodzi o poradnie przykliniczną)

Zatkało mnie wtedy, bo byłem tam chyba 5 raz , po krwiaku mózgu i z podejrzeniem guza, tyle że wcześniej konsultowali mnie inni lekarze... oni nie pytali po co do nich przyszedłem... ehh

[gocha]

przypomniał mi się pierwszy neurochirurg, z którym się zetkneliśmy. guru neurochirurgii na całą warszawę po zobaczeniu rezonansu (taki gość nie czyta opisu, bo sam wie przecież lepiej) powiedział, że to zwykły udar. długo nie mogłam skumać dlaczego taki arcymistrz, który ma naprawde dobre notowania jako fachowiec, mógł tak sie pomylić. 10 innych lekarzy widziało glejaka a on udar.
dopiero po jakimś czasie załapałam, że on nas po prostu spławił. jak kolejnym lekarzom mówiłam że prof P twierdzi, że to udar, to oni patrzyli na mnie dziwnie jakoś.

[adalmeble]

Trafiłyśmy z siostrą do gabinetu prywatnego jednego z najlepszych neurochirurgów-profesora.Załamane wiadomością o chorobie taty,zaryczane.Pierwsze słowa jakie usłyszałam"....a ty czego ryczy...".
Ręce mi opadły,słowa uwięzly w gardle.
Nie mam wprawy w reakcji na takie wiadomości,ale cóż to dopiero poczatek naszej drogi więc chyba takie zachowanie lekarzy to norma.

Aneta

[justynawroc]

ciężko jest czytać takie wypowiedzi ludzi, którzy powinni nam pomagać, służąc pomocą medyczną i nie tylko. Też zdażyło mi się słyszeć podobne słowa, ALE SĄ TEŻ LUDZIE WIELKIEGO SERCA I DO TEGO WYŚMIENICI FACHOWCY, mówię tu o personelu kliniki neurochirurgi Szpitala Klinicznego w Lublinie. Myślę, że niedoścignionym wzorem do naśladowania dla wielu lekarzy jest szef tego oddziału prof Trojanowski wraz ze swoim personelem medycznym, nie tylko lekarskim ale całym personelem oddziału. Myślę, że dobrym potwierdzeniem staropolskiego przysłowia "JAKI PAN TAKI KRAM" jest właśnie Pan prof.Trojanowski. Jestem przekonana, że pomimo ogromnego zaangarzowania zawodowego Pan profesor nie pozostawi nikogo bez konsultacji i odpowiedzi. Załuję bardzo, że takich fachowców nie ma w każdym mieście i szpitalu.

[Chora]

Rozmowa na ostrym dyżurze (to się na nazywa Odział Ratunkowy) renomowanego warszawskiego szpitala:
Baba decydująca, czy przyjmie, czy nie przyjmie:
Ja: (...)
Ona: Dlaczego Pani tu przyszła?
Ja: Przyszłam dopóki jestem w stanie przyjść, żeby w nocy nie przywiozło mnie pogotowie.
Ona: Powinna Pani poczekać na pogotowie

(Jednak przyjęła)

[Pawel1987]

Jak mama żyła jeszcze, ale była już w skrajnym stadium poszła do gabinetu onkologa, który ją wyprosił i powiedział: już nic nie da się zrobić, i wypchnął za drzwi niemalże.

Gdy dr Harat zobaczył wyniki mojego ojca powiedział "guz nie operwoalny niestety nie mogę Panu pomóc. Po czym. Mógłby Pan sprówbować leczenia eksperymentalnego, lub środków alternatywnych. Po czym. Przyniosę Panu środek uspakajający. Sam poszedł do pielegniarek, sam nalał tacie do szklanki prywatnego, własnego soku, i dał Tacie do popicia i powiedział, jakby była potrzeba może Pan zawsze przyjść skonsultować się z nami. Było widać że jest mu ciężko.

Widać różnicę w podejściu dwóch lekarzy? Ja widzę ogromną choć sytuacja jakże podobna.

[marika]

Az wierzyc sie nie chce ze tacy ludzie nas lecza. Popieram jedna z wypowiedzi bo sama tak sadze od dluzszego czasu ze weterynarz ma wiecej serca dla zwierzat niz lekarze dla nas ludzi!!!

[kasai48]

kiedy zachorowała moja babcia kobieta,która w życiu nie miala kłopotow ze zdrowiem,po odebraniu wynikow okazalo się że ma raka żołądka.Był to dla nas szok,gdyż nigdy na nic się nie uskarżała.Miała 78 lat.Razem z mama poszłyśmy do ordynatora odziału na którym leżał.Zajrzał w papier i przeczytał to co myśmy przeczytały a nie wiedziałyśmy co oznacza.Adenocarcinoma-powiedzaiał a mama na to co to oznacza.No jak to nie wie pani?Więc mama pyta co można zrobić w takiej sytuacji?On na to nic nie można,chyba ,że pani mi coś zaproponuje.Dziś mogłabym zapytać,ile???????????A wtedy myślałam,że szukał metody wyleczenia i ironicznie chciał ją wyciągnąć od mojej mamy ,która nic wspolnego z medycyną nie ma.

[anetka78]

Poszłam z mamusią do przychodni przyszpitalnej aby maumusi zaczęlo podawać Temodal. Lekarz obejrzał papiery, mama była po 2-iej operacji. I stwierdził:"Po co pani temodal skoro pani wszystko wycięli?? Przecież pani tam nic nie ma, a jak coś panie odrośnie to wtedy będziemy mogli zacząć podawać temodal".
Chciałam powiedzieć, że przecież to co ma mama to i tak wyrośnie i co jak co ale lekarz powinien to wiedzieć - tylko, że moja mamusia nie wiedziała , że ma w głowie takiego złośliwca... tak więc nic nie powiedziałam

[ania83]

Czytam i czytam... ja też mam historię...
Mój tata upadł w domu na działce i nie mógł nic powiedzieć, przestraszyłam się i zawiozłam tatę do szpitala, bo mam blisko a więc nie wzywałam karetki, ledwo go wciągnęłam do samochodu, jak dojechałam i wpadłam na ostry dyżur i mówię:
Niech ktoś mi pomoże, bo nie dam rady wyciągnąć taty z samochodu...a pani w recepcji mówi: to pani zadzwoni na pogotowie.
Podczas tej wizyty na ostrym dyżurze czekaliśmy 3 godziny na przyjęcie, aż tata dostał drgawek i wtedy się nim zajeli, zwyzywałam lekarza i kazał mi wyjść, tłumaczyłam, że nie dogada się z tatą, ale powiedział, że jak nie wyjdę to wezwie policję. Wyszłam i słucham a on się pyta: Co pana boli, a mój tata nic nie mógł powiedzieć, nie wytrzymałam i wchodzę, widzę grymas bólu na twarzy taty i mówię: niech pan da coś tacie przeciwbólowego: a on pyta taty: czy pana coś boli, a mój tata nic, tłumaczę, że nie może nic powiedzieć, a on do mnie proszę wyjść. Wyszłam i słucham rozmowę z innym lekarzem, że ja mówę, że tatę coś boli a tata przecież nic nie odpowiada czyli nic go nie boli.

Ostatnio przed śmiercią taty jak siedziałam w szpitalu, to jak raz podsłuchałam rozmowę ordynator z jakimś innym lekarzem to się załamałam:
Pani Ordynator mówi: Trzeba przenieść tego pacjenta na inny oddział (mowa o panu który leżał w sali z moim tatą)
Lekarz: Dlaczego
Pani ordynator: No bo ten Pan (czyli mój tata) pewnie dzisiaj umrze.

Poza tym jak dzwoniłam rano do szpitala, to codziannie była taka sama rozmowa:
Ja: Chciałabym zapytać się jak tata się czuje?
Lekarz: Jeszcze żyje.